- ‘Αγάπη μου τι θα έλεγες μια και δε δουλεύεις σήμερα να κάνουμε τουρνουά 2Κ τα δύο μας και να μου μάθεις επιτέλους πως παίζεται που έλεγες;’
Δεν ξέρω πώς να χαρακτηρίσω το αποτέλεσμα της βραδιάς.
Απελπισία; Απογοήτευση; Την τύχη μου μέσα;
Ενημερωτικά για όσους δεν…το κατέχουν. Το 2Κ είναι όπως το Pro, κορίτσια, αλλά για μπάσκετ. Κοινώς, ένα παιχνίδι κονσόλας με τηλεχειριστήριο.
Το σκηνικό λοιπόν κατέληξε κάπως έτσι:
Εγώ στον καναπέ να κοπανάω σα δαιμονισμένη το τηλεχειριστήριο για να τρέχουν οι παίκτες πιο γρήγορα, να χτυπιέμαι σαν σε ρόλο αρχαίας τραγωδού που ο Λεμπρόν δεν έχει καταφέρει να βάλει ένα – ΕΝΑ- τρίποντο , λες και φταίει εκείνος, ενώ ο καλός μου να θερίζει σε σουτ και να επαναλαμβάνει διαρκώς , σε εκνευριστικά ήπιο τόνο «Βρε μωρό ..δεν έχεις ισορροπία».
Και ερωτώ: Ποιος ο σκοπός του αγώνα;;;
Εγώ με θλάση στον αντίχειρα από τη μανία μου να κερδίσω και εκείνος να πανηγυρίζει τη νίκη;
Μάθημα: Αγάπη μου, να μάθω ήθελα . Όχι να πλακωθούμε και να κοιμηθείς στον καναπέ! Αγόρια θέλει υπομονή το ‘άθλημα’. Εντάξει. Μπορεί να μην είμαστε οι καλύτερες, αλλά ένα σουτ, θα το βάλουμε! Βοηθείστε και σεις λίγο ντε. Και μην μας αποθαρρύνετε με το παραμικρό.
Ξέρω όμως τι θα κάνω. Μόλις φύγει, θα το βάλω στην προπόνηση και θα εξασκηθώ μόνη. Που θα πάει ! Ε ρε και έτσι και μάθω… θα δεις τι έχει να γίνει! Απλά…πρέπει να μάθω από πού ανοίγει το Xbox.
Αυτά και
εις το επανειδείν.
S.S.