Είναι αλήθεια ότι η δική μας γενιά που έζησε τη γενιά της πρώτης Dream Team (της αυθεντικής, έτσι;) δυσκολεύεται να το… ξεπεράσει! Εντάξει, οι γενιές που ακολούθησαν έβγαλαν παικταράδες, η σημερινή έχει απίστευτους αθλητές, αλλά, όπως και να το κάνουμε, είναι και το συναισθηματικό δέσιμο με τους παίκτες τους οποίους θαύμαζες παιδάκι και μεγάλωσες με τα κατορθώματά τους.
Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια εποχή που δεν είχαμε την πολυτέλεια του Ίντερνετ, αλλά όσες εικόνες έφταναν σε μας είτε από τις λιγοστές μεταδόσεις στην τηλεόραση, είτε από τις σελίδες του «Τριπόντου» ή τις αφίσες του «ΜΠΛΕΚ» και άλλων αντίστοιχων περιοδικών, ακόμα ακόμα και από τα ελάχιστα βιντεοπαιχνίδια με τα… προϊστορικά γραφικά, έχτισαν «μύθους» που όσο και να μας έχει ξεπεράσει η τεχνολογία, στην καρδιά μας δύσκολα θα αντικατασταθούν.
Έτσι, κάθε φορά που πιάνουμε την μπασκετοκουβέντα, δεν σταματάμε ποτέ. Καλύτερη Ομάδα; Για άλλον οι Bulls του Τζόρνταν (δεν έχει σημασία η περίοδος, είτε ’91-’93 είτε ’96-’98 το ίδιο κάνει. Έπαιζε ο Τζόρνταν!), για άλλους οι Lakers ‘85’-’88, για άλλον οι Rockets, οι Magic, οι Pistons, οι Seattle Supersonics, για μένα ήταν, είναι και θα είναι οι Jazz. Γούστα είναι αυτά!
Καλύτερος point guard, καλύτερος κλέφτης, πιο θεαματικός επιθετικός, καλύτερος έκτος παίκτης. Ό,τι θέλει ο καθένας. Και για τους ψηλούς; Τι να πρωτοδιαλέξει κανείς. Χακίμ «the dream» Ολάζουον, Πάτρικ Γιούινγκ, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Ντικέμπε Μουτόμπο, ο Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ για τους λίγο μεγαλύτερους, ο Αλόνζο Μούρνινγκ για τους λίγο νεότερους, ο Σακίλ τόσοι και τόσοι άλλοι. Και πάλι γούστα είναι αυτά.
Η συζήτηση αναβίωσε την περασμένη εβδομάδα, όταν ανακοινώθηκε ότι οι Atlanta Hawks θα τιμούσαν τον μεγάλο Ντικέμπε Μουτόμπο αποσύροντας τη φανέλα με το #55 που φορούσε από το 1996 ως το 2001 όταν και αγωνιζόταν στα «Γεράκια».
Δεν θα μπορούσαμε να μην προσπαθήσουμε να ανασύρουμε τις μνήμες και να μην τιμήσουμε ξανά αυτόν τον μεγάλο μπασκετμπολίστα, αλλά και έναν σπουδαίο άνθρωπο με τεράστιο φιλανθρωπικό έργο.
Το youtube πήρε ως συνήθως φωτιά, ενώ «στήθηκαν» και μερικά ματσάκια στο 2Κ, έτσι επειδή βρήκαμε αφορμή!
Μετά από αυτό, δεν θα μπορούσαμε να μην κάνουμε ένα μεγάλο αφιέρωμα σε αυτόν τον πολύ μεγάλο μπασκετμπολίστα που άφησε το δικό του στίγμα στην σύγχρονη ιστορία του NBA.
Βιογραφία
Ο ήταν το έβδομο από τα δέκα παιδιά του Σάμουελ και της Μπιάμπα Μαρί Μουτόμπο, που γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου του 1966 στην Κινσάσα, πρωτεύουσα της Λαϊκής Δημοκρατίας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες μετέβη το 1987 με υποτροφία για το Πανεπιστήμιο Georgetown στην Ουάσιγκτον, DC, που διέθετε μια από τις καλύτερες ομάδες του κολεγιακού πρωταθλήματος. Το ύψος του (2,18) δεν πέρασε απαρατήρητο και έτσι, στην δεύτερη χρονιά του στο Georgetown, ο προπονητής Τζον Τόμσον τον κάλεσε να δοκιμάσει την τύχη του.
Ο νεαρός αθλητής δεν εγκατέλειψε τις φιλοδοξίες του για μόρφωση, αποφοιτώντας από το Κολέγιο του Georgetown με δύο πτυχία, στη Γλωσσολογία και την Διπλωματία. Μιλά άπταιστα εννέα γλώσσες, μεταξύ των οποίων πέντε αφρικανικές διαλέκτους.
Από τα κολεγιακά του χρόνια έδειξε το ταλέντο του στο μπάσκετ, όπου αναδείχθηκε ως ένας από τους κορυφαίους μπλοκέρ στην ιστορία του Georgetown, έχοντας καταγράψει, μάλιστα, ένα ιστορικό ρεκόρ με 12 τάπες σε ένα μόνο παιχνίδι.
Από εκεί ξεκίνησε και η καριέρα του στο επαγγελματικό Πρωτάθλημα, που διήρκησε για 18 χρόνια πριν από την… συνταξιοδότησή του από τους Houston Rockets το 2009. Μέχρι τότε είχε προλάβει να αναδειχθεί μέλος της τρίτης καλύτερης ΠανΑμερικανικής πεντάδας του NCAA, μέλος της πρώτης πεντάδας της Ανατολής, δύο φορές καλύτερος αμυντικός του Πρωταθλήματος (1990-1991), αλλά και παραμένει στην τρίτη θέση των καλύτερων μπλοκέρ του Georgetown με 354 κοψίματα.
Το 1991 ήταν η χρονιά που ξεκίνησαν όλα. Επιλέχθηκε στην τέταρτη θέση του ντραφτ από τους Denver Nuggets και από την πρώτη του χρονιά ξετύλιξε το τεράστιο ταλέντο του, ικανοποιώντας τους ανθρώπους που τον επέλεξαν. Από το ξεκίνημά του ως ρούκι μέχρι και την αποχώρησή του από το Ντένβερ το 1992, ο Μουτόμπο είχε καταφέρει να παίξει στο πρώτο του All-Star Game το 1992, αλλά και το 1995, να μπει το 1992 στην καλύτερη ρούκι πεντάδα, να βγει τρεις χρονιές πρώτος μπλοκέρ του Πρωταθλήματος (1994-1996) και να αναδειχθεί το 1995 καλύτερος αμυντικός παίκτης του Πρωταθλήματος.
Η ατυχία του ήταν ότι τα χρόνια εκείνα οι Nuggets δεν είχαν τόσο καλή ομάδα και το σημαντικότερο επίτευγμα που είχαν να επιδείξουν ήταν ότι απέκλεισαν τους Seattle Supersonics στον πρώτο γύρο των play off 1994 με 2-3 και έγιναν η πρώτη ομάδα που από τη θέση «8» απέκλεισε μια ομάδα από τη θέση «1» πριν αποκλειστούν στη συνέχεια από τους Utah Jazz με 4-3.
Με το συμβόλαιό του να λήγει το 1996, ο Μουτόμπο ήταν ελεύθερος να υπογράψει όπου ήθελε και το έκανε για την ομάδα στην οποία αγαπήθηκε περισσότερο, τους Atlanta Hawks. Στα χρόνια που αγωνίστηκε στα «Γεράκια», ο Μουτόμπο κορύφωσε την απόδοσή του και έγινε ένας από τους μεγαλύτερους σέντερ όλων των εποχών στο NBA. Στο διάστημα αυτό, αγωνίστηκε στα All-Star Games του 1997 και του 1998 και του 2000-2001, το 1997, 1998 και 2001 αναδείχθηκε κορυφαίος αμυντικός του πρωταθλήματος και μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας, ενώ το 1999 ήταν μέλος της δεύτερης καλύτερης αμυντικής πεντάδας.
Από την περίοδο εκείνη πλέον ο Μουτόμπο ανήκε στους σταρ του NBA, κάτι που ο ίδιος διασκέδαζε πολύ, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι και τότε άρχισε να λανσάρει και να τελειοποιεί τον πανηγυρισμό του με το δάκτυλο, χαρακτηριστική του κίνηση με την οποία πικάριζε τους αντιπάλους του όταν μπλόκαρε τα σουτ τους.
Το 2001 έφυγε από την Ατλάντα και μετακόμισε στους Philadelphia 76ers, όπου συνέχισε την εντυπωσιακή του πορεία. Εκεί αγωνίστηκε μόλις μία χρονιά, στην οποία κατάφερε να αναδειχθεί μέλος της δεύτερης καλύτερης αμυντικής πεντάδας, μέλος της τρίτης καλύτερης πεντάδας, να αγωνιστεί σε ένα ακόμα All-Star Game και, κυρίως, να βρεθεί με την ομάδα του στους τελικούς του Πρωταθλήματος, όπου, όμως, έπεσαν πάνω στους τρομερούς Los Angeles Lakers της εποχής.
Οι 76ers δεν θέλησαν να ανανεώσουν το συμβόλαιό τους κι έτσι, ο Μουτόμπο την επόμενη χρονιά βρέθηκε να φορά στου New Jersey Nets, όπου είχε μάλλον τη χειρότερη χρονιά της καριέρας του, αφού ένας τραυματισμός τον κράτησε εκτός «μάχης» για πολύ μεγάλο διάστημα και δεν κατάφερε να προσφέρει ουσιαστικά στην ομάδα του.
Ούτε η επόμενη χρονιά ήταν η καλύτερή του, αφού ξεκίνησε αρχικά υπογράφοντας στους New York Knicks, οι οποίοι τον αντάλλαξαν με τους Chicago Bulls, όμως, ούτε εκεί βρήκε χρόνο συμμετοχής και στο τέλος της σεζόν οι «Ταύροι» τον παραχώρησαν στους Houston Rockets, όπου έμελλε να είναι ο τελευταίος σταθμός της τεράστιας καριέρας του.
Με τις «Ρουκέτες» αναγεννήθηκε, αφού συνέθεσε μαζί με τον Γιάο Μινγκ ένα εκπληκτικό δίδυμο ψηλών που βοήθησαν πολύ την ομάδα τους. Την πρώτη χρονιά, οι Rocketsαποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο των playoffαπό τους Dallas Mavericks, την επόμενη χρονιά ο Μουτόμπο έχοντας πλέον πατήσει τα 40 είχε γίνει ο γηραιότερος παίκτης στην ιστορία που ξεπέρασε τα 20 ριμπάουντ σε έναν αγώνα, μαζεύοντας συνολικά 22 «σκουπίδια» απέναντι στους Denver Nuggets.
Ο Ντικέμπε Μουτόμπο αποφάσισε να ολοκληρώσει την μεγάλη του καριέρα το 2009, έπειτα από έναν σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο, έχοντας σημειώσει συνολικά 11.729 πόντους, 12.359 ριμπάουντ και 3.289 κοψίματα, πίσω μόνο από τον κορυφαίο μπλοκέρ στην ιστορία του NBA Χακίμ Ολάζουον.
Οι επιδόσεις του αυτές τον έβαλαν στο Hall of Fame του NBA το 2015, ενώ πριν από λίγες ημέρες, οι Atlanta Hawksτον τίμησαν αποσύροντας τη φανέλα με το #55.
ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
Από μικρός ο Μουτόμπο έδειξε το ανθρώπινό του πρόσωπο αναζητώντας τρόπους να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης στην γενέτειρά του, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
Από την πρώτη του σεζόν στο NBA ο Μουτόμπο έγινε εκπρόσωπος του διεθνούς οργανισμού CARE, ιδιότητα με την οποία επισκέφθηκε τους Σομαλούς καταυλισμών προσφύγων στη Βόρεια Κένυα το 1993, ενώ στη διάρκεια της καριέρας του ταξίδεψε μαζί με τον Κομισάριο του NBA Ντέιβιντ Στερν , αλλά και τους συναποφοίτους τους από το Georgetown, Πάτρικ Γιούινγκ και Alonzo Mourning στο Κέιπ Τάουν και το Γιοχάνεσμπουργκ.
Το 1996 ανέλαβε τα έξοδα του ταξιδιού της ομάδας μπάσκετ γυναικών του Κονγκό για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Είναι ο πρώτος απεσταλμένος Νεολαίας για το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (UNDP) και διετέλεσε επίσης στη συμβουλευτική επιτροπή του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας. Σήμερα είναι μεταξύ άλλων μέλος των διοικητικών συμβουλίων των Special Olympics International και της Εθνικής Επιτροπής της UNICEF.
Από το 2009, έχει οριστεί από τον Ντέιβιντ Στερν ως Παγκόσμιος Πρεσβευτής και από τη θέση αυτή ταξιδεύει σε όλη τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ασία προωθώντας το παιχνίδι του μπάσκετ μέσα από πολυάριθμες διεθνείς εκδηλώσεις, συμπεριλαμβανομένου του προγράμματος του NBA«BasketballwithoutBorders».
Το 1997 δημιούργησε το Ίδρυμα που φέρει το όνομά του, του οποίου υπηρετεί ως Πρόεδρος. Η έδρα του είναι στην Ατλάντα και η αποστολή του είναι η βελτίωση της υγείας, της εκπαίδευσης και της ποιότητας ζωής για τους ανθρώπους στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Ένα μεγάλο έργο ήταν η κατασκευή του νοσοκομείου «Biamba Marie Mutombo» στην πρωτεύουσα, Κινσάσα, το οποίο άνοιξε το 2007 στην μνήμη της μητέρας του και που μέχρι σήμερα έχει περιθάλψει περισσότερους από 100.000 ανθρώπους.
Πηγές: dmf.org, basketball-reference.com, hoophall.com
Φωτό: Dikembe Mutombo twitter
