Οι μέρες του εγκλεισμού έχουν φέρει, μεταξύ άλλων και έλλειψη επικαιρότητας, ιδιαίτερα στον αθλητικό τομέα, κάτι που ανάγκασε πολλές ιστοσελίδες και ηλεκτρονικές εφημερίδες/περιοδικά, να γεμίσουν την ύλη τους με αφιερώματα, αναμνήσεις και ιδιαίτερα polls, που κρατούν ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού και μας ξαναγυρνούν, εμάς ιδίως τους λίγο μεγαλύτερους, σε παλιές, καλές εποχές.
Σε ένα από αυτά, γνωστή ιστοσελίδα αναζητούσε από τους αναγνώστες να ψηφίσουν τον καλύτερο point guard στο NBA και, όπως ήταν αναμενόμενο, μας έβαλε στα… αίματα. Βεβαίως, η προσωπική μου λατρεία στον καλύτερο πασέρ όλων των εποχών και, εντελώς αδικημένο που δεν κατάφερε να κερδίσει ένα πρωτάθλημα – ας είναι καλά ο MJ γι’ αυτό – δεν θα μπορούσε να φέρει στην κορυφή τον Τζον Στόκτον.
Ο φιλαράκος μου, όμως, με τον οποίο καταναλώνουμε άπειρες εργατοώρες για να συζητάμε για μπάσκετ, σε βαθμό που κινδυνεύουμε να το συζητάμε παρέα στην ουρά του ΟΑΕΔ, επέμενε ότι, ναι μεν υπήρχαν φοβεροί point guards που αξίζουν να μνημονεύονται για τα κατορθώματά τους, αλλά κανένας δεν ήταν τόσο fun to watch όσο ο Τζέησον Γουίλιαμς.
Αυτό ήταν αρκετό για να με κάνει να μην μπορώ να κοιμηθώ για μέρες. Ο άτιμος ήταν φανταστικός. Παρακολούθησα άπειρα βιντεάκια και λυπήθηκα αμέτρητους αντιπάλους του, που δεν καταλάβαιναν από πού τους ήρθε ή μάλλον… από πού του έφυγε, για να καταλήξει με θεαματικό τρόπο στα χέρια κάποιου συμπαίκτη του ή στο καλάθι. Ένας παίκτης που δεν χορταίνεις να τον βλέπεις, που οι αντίπαλοι δεν ήθελαν να βρεθούν one-to-one απέναντί του, ένας πολύ δύσκολος χαρακτήρας που αντιμετώπισε πολλά προβλήματα λόγω της συμπεριφοράς του και των κακών συνηθειών του και των και που, εμείς οι παλιοί, τον θυμόμαστε περισσότερο για το πλούσιο θέαμα που προσέφερε.
Αυτός είναι ο “White Chocolate”, ίσως ο πιο θεαματικός παίκτης που πέρασε ποτέ από τον μαγικό κόσμο του NBA και το αφιερώνω στο φιλαράκο μου που του το χρωστούσα. Απολαύστε τον!
Τα πρώτα χρόνια, οι επιδόσεις στο Κολέγιο και η μαριχουάνα
Ο Τζέησον Γουίλιαμς γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1975 στην πόλη Μπελ της Δυτικής Βιρτζίνια, όπου και σε ηλικία 19 ετών πρωτοέπαιξε μπάσκετ το 1994 στην ομάδα του DuPont High School, όπου φοιτούσε, τους DuPont Panthers. Με την ομάδα του, στην οποία ήταν συμπαίκτης με τον θρυλικό παίκτη του Αμερικανικού Ποδοσφαίρου και μέλος του σχετικού Hall of Fame, Ράντι Μος, έφτασαν μέχρι τον τελικό του σχολικού πρωταθλήματος της Πολιτείας, όπου, ωστόσο, δεν κατάφεραν να κατακτήσουν τον τίτλο.
Ο ίδιος είχε ήδη προλάβει να καταθέσει τα… διαπιστευτήριά του, αφού έγινε ο μόνος παίκτης του DuPont High School που έφτασε τους 1.000 πόντους και τις 500 ασίστ, ενώ ανακηρύχθηκε ως ο καλύτερος παίκτης της Πολιτείας για το 1994.
Ακολούθησε ο δρόμος του κολλεγίου, όπου και φοίτησε στο Marshal University, όπου αγωνίστηκε από το 1994 ως το 1996 υπό τις οδηγίες του Μπίλυ Ντόνοβαν, σημερινού Head Coach των Oklahoma City Thunder. Από την πρώτη του χρονιά άρχισε να δείχνει δείγματα του ταλέντου του, όταν είχε 13,4 πόντους και 6,4 ασίστ κατά μ.ο. και, στη συνέχεια, ακολούθησε τον Ντόνοβαν στο University of Florida, όπου και αγωνίστηκε στους θρυλικούς Florida Gators.
Μετά από έναν χρόνο που έμεινε εκτός, λόγω του κανονισμού του NCAA για τις μεταγραφές, επέστρεψε… καυτός και έγινε ο βασικός point guard της ομάδας και την σεζόν 1997-98 κατέγραψε 17,1 πόντους, 6,7 ασίστ και 2,8 κλεψίματα, ενώ έκανε και ατομικό ρεκόρ με 17 ασίστ απέναντι στο Duquesne, στις 3 Δεκεμβρίου 1997. Οι κακές συνήθειές του, ωστόσο, δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει, αφού έπειτα από δύο αποβολές λόγω χρήσης μαριχουάνας, το Κολλέγιο τον απέβαλλε τον Φεβρουάριο του 1998 για το υπόλοιπο της σεζόν.
Το όνειρο του NBA
Παρά την αποβολή του, ο Γουίλιαμς αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στον μαγικό κόσμο του NBA, δηλώνοντας συμμετοχή στα draft του 1998, όπου επελέγη στο Νο8 από τους Sacramento Kings και… εκεί άρχισαν όλα.
Στην ομάδα βρήκε μια πλειάδα αστεριών, όπως ο Κρις Γουέμπερ, ο Βλάντε Ντίβατς και το Πέτζα Στογιάκοβιτς, με την ομάδα να είναι διεκδικήτρια των play off, ενώ ο ίδιος έγινε ένας από τους αγαπημένους της εξέδρας, καθώς η φανέλα του με το Νο55 ήταν στο Top 5 των πιο ευπώλητων σε ολόκληρο το NBA.
Οι κακές συνήθειες και ο δύσκολος χαρακτήρας του, ωστόσο, δεν τον εγκατέλειψαν, αφού τον Ιούλιο του 2000 τιμωρήθηκε με ποινή αποκλεισμού 5 αγωνιστικών από την επόμενη σεζόν, αφού απέτυχε να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στο πολύ αυστηρό πρόγραμμα του NBA κατά των ναρκωτικών.
Σαν να μην έφτανε αυτό, τον Φεβρουάριο του 2001, σε αγώνα των «Βασιλιάδων» με τους Golden State Warriors, απευθύνθηκε με ρατσιστικά σχόλια σε φίλαθλο των γηπεδούχων, ο οποίος με επιστολή του στον κομισάριο του NBA, Ντέηβιντ Στερν, ζήτησε την τιμωρία του. Παρά τον ισχυρισμό του στην απολογία του ότι απάντησε σε εχθρική συμπεριφορά απέναντί του από την πλευρά των φιλάθλων, ο Γουίλιαμς τιμωρήθηκε με πρόστιμο $15.000 για εξύβριση φιλάθλων, ενώ η NIKE αποφάσισε να διακόψει την προγραμματισμένη διαφημιστική καμπάνια της, με εκείνον ως κεντρικό πρόσωπο εξαιτίας της συμπεριφοράς του. Αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, πως έχει απολογηθεί και έχει ζητήσει επανειλημμένως συγνώμη για αυτήν του τη συμπεριφορά.
Το 2001, οι Kings τον παραχώρησαν μαζί με τον Νικ Άντερσον ως αντάλλαγμα για την μεταγραφή των Μάικ Μπίμπι και Μπεντ Πράις από τους Vancouver Grizzlies, οι οποίοι, μερικές εβδομάδες αργότερα μετακόμισαν στο Μέμφις και μετονομάστηκαν σε Memphis Grizzlies.
Το 2005 και μετά τον αποκλεισμό της ομάδας του από τους Phoenix Suns, ο Γουίλιαμς έμπλεξε και πάλι, αυτή τη φορά φερόμενος να έχει επιτεθεί σε τοπικό δημοσιογράφο, ο οποίος ασκούσε έντονη κριτική στο παιχνίδι των Grizzlies, ενώ κατηγορούσε τον ίδιο ότι δεν νοιαζόταν και τόσο να κερδίσει τα παιχνίδια. Δημοσιεύματα ανέφεραν πως ο Γουίλιαμς του επιτέθηκε, ισχυριζόμενος πως ο δημοσιογράφος έγραψε δηλώσεις του που ποτέ δεν έγιναν, ενώ προσπάθησε να αντικρούσει τους ισχυρισμούς περί αδιαφορίας, αναφερόμενος στην εξαιρετική παρουσία του στα play off, παρά τον αποκλεισμό. Ωστόσο, δεν κατάφερε ούτε αυτή τη φορά να γλιτώσει το πρόστιμο και πλέον ο δρόμος της αποχώρησής του είχε ανοίξει.
Αυτό συνέβη τον Αύγουστο του 2005, όταν ο Γουίλιαμς, μαζί με τον συμπαίκτη του Τζέημς Πόζει, περιλήφθηκαν στην μεγαλύτερη ανταλλαγή στην ιστορία του NBA, με συνολικά 13 παίκτες να αλλάζουν φανέλες, καταλήγοντας στους Miami Heat ως αντάλλαγμα για τον Έντι Τζόουνς.
Ο Γουίλιαμς έκανε πολύ καλή σεζόν 2005-06, όπου εξαιτίας ενός τραυματισμού στο γόνατο έπαιξε μόλις 59 παιχνίδια, όντας, ωστόσο, δεύτερος σε χρόνο συμμετοχής, πίσω μόνο από τον Ντουέιν Γουέιντ. Στο τέλος της χρονιάς ανταμείφθηκε για την πολύ καλή του παρουσία, κερδίζοντας τον μοναδικό τίτλο Πρωταθλητή της καριέρας του, απέναντι στους Dallas Mavericks.
Την σεζόν 2006-07, όπου αγωνίστηκε σε 61 παιχνίδια, 55 εκ των οποίων βασικός, ξεκίνησε επίσης πολύ καλά με 10,9 πόντους και 5,3 ασίστ μ.ο., ωστόσο, στα play off οι επιδόσεις του έπεσαν κατακόρυφα (5,8 πόντοι και 3,5 ασίστ), γεγονός που επηρέασε και την γενική λειτουργία της ομάδας που «σκουπίστηκε» από τους Chicago Bulls στον πρώτο γύρο.
Την σεζόν 2007-07 αγωνίστηκε σε 67 αγώνες με μ.ο. 8,7 πόντους και 4,6 ασίστ, ενώ τον Μάρτιο εκείνης της σεζόν έκανε career high με 34 πόντους απέναντι στους Orlando Magic.
Το καλοκαίρι του 2008 υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο με τους Los Angeles Clippers, όμως, τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς οι συχνοί σοβαροί τραυματισμοί του τον οδήγησαν στην απόφαση να τερματίσει την καριέρα του.
Η αγάπη του για το μπάσκετ, όμως, τον οδήγησαν τον Φεβρουάριο του 2009 σε νέα ανακοίνωση ότι θα επιχειρούσε να δώσει μια ακόμα ευκαιρία να επιστρέψει, κάτι που έκανε πράξη το ερχόμενο καλοκαίρι που τον βρήκε να συναντιέται ξανά με τον Σταν Βαν Γκάντι, έπειτα από την κοινή τους θητεία στο Μαϊάμι, αυτή τη φορά στους Orlando Magic.
Ήταν μια γεμάτη χρονιά για εκείνον, που τον βρήκε να αγωνίζεται σε 82 παιχνίδια της regular season, 18 από τα οποία στην αρχική πεντάδα, καθώς και σε όλα τα παιχνίδια των play off, με την ομάδα του να φτάνει μέχρι τους τελικούς της Ανατολής, όταν και αποκλείστηκαν από τους Boston Celtics με 4-2.
Αν και ανανέωσε το συμβόλαιό του και για την επόμενη χρονιά, ένας ακόμα τραυματισμός στο γόνατο, που τον οδήγησε στο χειρουργείο, δεν του επέτρεψε να βρει ρόλο στο ρόστερ της ομάδας, που τον άφησε ελεύθερο τον Ιανουάριο του 2011.
Τελευταίο του… λιμάνι ήταν οι Memphis Grizzlies, όπου τον Φεβρουάριο του 2011 επέστρεψε για να υπογράψει διετές συμβόλαιο, ωστόσο, μόλις δύο μήνες μετά, τον Απρίλιο του 2011, ανακοίνωσε την δεύτερη και οριστική αποχώρησή του από την ενεργό δράση.
Η… «Λευκή Σοκολάτα»
Από το ξεκίνημα της καριέρας του, ο Γουίλιαμς ξεχώρισε για το ιδιαίτερο και κάπως… ανορθόδοξο στυλ παιχνιδιού του, που έφερνε περισσότερο σε street ball, ενώ άρχισε να γίνεται γνωστός για τις εντυπωσιακές και θεαματικές πάσες του. Ασίστ πίσω από την πλάτη, half-court και no-look passes ήταν το… καθημερινό ρεπερτόριό του, αλλά και πολλά από τα «Τρελά» σουτ του έξω από την περίμετρο ήταν αυτά που οδηγούσαν τους φιλάθλους στην τρέλα και στο να δημιουργούν πολλά αφιερωματικά βίντεο με τα απίθανα highlights του.
Αυτό, βέβαια, του στοίχισε σε αγωνιστικό επίπεδο, καθώς ο θεαματικός τρόπος παιχνιδιού του τον οδηγούσε σε πολλά αβίαστα λάθη, ενώ πολλές φορές έβλεπε κρίσιμα τελευταία λεπτά των παιχνιδιών από τον πάγκο, αφού οι προπονητές του είχαν αναπτύξει μια φοβία για την… τρέλα του.
Εξαιτίας αυτού του θεαματικού τρόπου παιχνιδιού του, έμεινε γνωστός στην ιστορία κυρίως για τις εντυπωσιακές πάσες του, ενώ ήδη από την Rookie Season του απέκτησε το παρατσούκλι του “White Chocolate”, το οποίο απέδωσε η Στέφανι Σέπαρντ, βοηθός Δημοσίων Σχέσεων στους Sacramento Kings.
Ο Γουίλιαμς προσπάθησε να κάνει καριέρα και στο αγώνισμα του 3x3, καθώς τον Φεβρουάριο του 2017 ανακοίνωσε ότι θα αγωνιστεί με τους 3 Headed Monsters στο BIG3, το πρωτάθλημα της χώρας, όμως, τραυματίστηκε στο ντεμπούτο του και πάλι στο γόνατο και δεν κατάφερε να ολοκληρώσει ούτε αυτή την προσπάθεια.
Προσωπική και Κοινωνική Ζωή
Παρά την λάμψη του NBA, στην προσωπική του ζωή έχει καταφέρει να μείνει έξω από τα φώτα της δημοσιότητας. Είναι παντρεμένος με την Ντενίκα Κίστυ, απόφοιτο του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, αθλήτρια επίσης των Florida Gators και πρωταθλήτρια στο ακόντιο, με την οποία έχουν αποκτήσει τρία παιδιά. Διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον άλλοτε συμπαίκτη του Σακίλ Ο Νιλ, με τον οποίο υπήρξαν και γείτονες. Ο Γουίλιαμς έχει και πάθος με τα τατουάζ, έχοντας αρκετά στο κορμί του, από τα οποία ξεχωρίζουν τα ονόματα των παιδιών του και, βεβαίως, το πολύ γνωστό “WhiteBoy”.
Πέρα, όμως, από την αγωνιστική, έχει και έντονη κοινωνική δράση, καθώς το 2003, μαζί με τον γιατρό Μπομπ Γουάλας ίδρυσαν το We Will Foundation, έναν φιλανθρωπικό οργανισμό που υποστηρίζει παιδιά με βαριές κρανιοπροσωπικές παραμορφώσεις. Κατά την διάρκεια της παρουσίας του στο Μέμφις, επισκεπτόταν συχνά το St. Jude Children's Research Hospital, ένα παιδιατρικό νοσοκομείο εξειδικευμένο στην λευχαιμία και κάθε είδους παιδικό καρκίνο, έχοντας δηλώσει πως ένιωθε υπέροχα να βλέπει την λάμψη στο πρόσωπο των παιδιών που δοκιμάζονται.
Στατιστικά
Ο Τζέησον Γουίλιαμς αγωνίστηκε σε συνολικά 788 παιχνίδια κανονικής περιόδου με 10,5 πόντους, 2,3 ριμπάουντ, 5,9 ασίστ και 1,2 κλεψίματα με 32,7% σε τρίποντα σε 29,4 λεπτά συμμετοχής και 67 play off με 8,3 πόντους, 1,9 ριμπάουντ, 3,3 ασίστ, με 30,9% στο τρίποντο σε 25,9 λεπτά συμμετοχής.
Αυτός, λοιπόν, ήταν ο “White Chocolate”. Ένας παίκτης που, αν δεν είχε θέματα με ναρκωτικά και τον δύσκολο χαρακτήρα του στις αρχές της καριέρας του, αλλά και δεν είχε χτυπηθεί από τόσο πολλούς και σοβαρούς τραυματισμούς, ίσως να είχε πετύχει πολλά περισσότερα από ένα μόνο πρωτάθλημα. Στην μνήμη όλων, ωστόσο, θα μείνει ως ένας από τους πιο θεαματικούς παίκτες που πέρασαν ποτέ από τα γήπεδα του NBA και αυτό είναι ένα «παράσημο» που το έχει κερδίσει και με το παραπάνω.
Ας τον απολαύσουμε σε μερικά μόνο από τα τρομερά plays του.
Πηγές και φωτό: wikipedia, nba.com, nssmag, basketball-reference.com
