Retromaniac

Retromaniac

Ο Retromaniac επιστρέφει με ένα αφιέρωμα σε πέντε υπέροχους τύπους των παρκέ, που άφησαν εποχή, όχι μόνο για το ταλέντο τους, αλλά και για το… παρουσιαστικό τους.

Ο Retromaniac επιστρέφει μετά από καιρό με ένα αφιέρωμα στον White Chocolate”, Τζέησον Γουίλιαμς, και γεμίζει τις οθόνες με θέαμα από… άλλο πλανήτη!

Καλοκαίρι χωρίς μπάσκετ, απλά... δεν γίνεται! Εντάξει, μπορεί να μη μπορούμε να παίξουμε στις παραλίες και στις θάλασσες – αν και ορισμένα γκατζετάκια τύπου πλωτές πλαστικές μπασκέτες, κάτι κάνουν – αλλά τουλάχιστον έχουμε επιλογές.

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στην αγαπημένη του Κωνσταντινούπολη όπου ετοιμάζεται για τη συμμετοχή του για δέκατη φορά σε Final Four όπου θα διεκδικήσει το τέταρτο Ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας του με τις ευχές όλων των φιλάθλων του μπάσκετ να τον συνοδεύουν.

Δέκα χρόνια από τη μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού μπάσκετ μετά τον θρίαμβο του ’87 και o Retromaniac θυμάται πως πέρασε εκείνο το καυτό μεσημέρι του Σεπτέμβρη.

Ο αθλητισμός δεν είναι μόνο φώτα, λάμψη, χρήμα, δόξα, κούπες και οπαδικές συγκρούσεις για το ποιος είναι καλύτερος. Είναι πάνω από όλα χαρά, διασκέδαση, αγάπη, αγώνας, υπομονή. Η ομάδα μπάσκετ της «σχεδίας» ήρθε για να... μείνει και να μας διδάξει με τον δικό της τρόπο τις αρχές του πραγματικού αθλητισμού. Αυτού που όλοι αγαπάμε και θα θέλαμε να υπηρετούμε.

Έφτασα στο ΣΕΦ αποφασισμένος να κάνω ένα κοινωνικό πείραμα. Επηρεασμένος από τις ευαισθησίες μου, το κλίμα της ημέρας και το… φτωχό μου το μυαλό εν τέλει κάπου βαθιά μέσα μου πίστευα ότι μπορεί και να το κερδίσω το στοίχημα με τον εαυτό μου. Στον κουβά από τα αποδυτήρια που λένε οι του στοιχήματος.

Ο Retromaniac επιστρέφει με τις σκέψεις του για τον απόηχο του Final Four και προβληματίζεται για την αφοριστική διάθεση σχετικά με τις έννοιες «επιτυχία-αποτυχία».