Θα μου πείτε, τι σχέση έχει η μύτη σου με το μπάσκετ; Αφενός ότι είναι τόσο μεγάλη που αν σκάσει η μπάλα πάνω, μπορεί και να την τρυπήσω. Αφετέρου δε γιατί η οξυμένη όσφρησή μου σε συνδυασμό με το χάος που επικρατεί στο μυαλό μου –γενικότερα, αλλά τον τελευταίο καιρό ειδικότερα – με παρακίνησε να κάνω πολλά που δεν τα συνηθίζω.
Όσο περιμένω να φορτώσει ο υπολογιστής, ανοίγω τη μπαλκονόπορτα να μπει όμορφο φθινοπωρινό φως και δροσερό πρωινό αεράκι. Σάββατο σήμερα, ημέρα ξεκούρασης για όλους. Για όλους, εκτός από τις νοικοκυρές που βρίσκουν ευκαιρία να κάνουν όλες τις δουλειές του σπιτιού. Οι ηλεκτρικές σκούπες δίνουν συναυλία, οι βεράντες πλημμυρίζουν νερά, ενώ η γειτονιά ευωδιάζει χλωρίνη.
Αυτή η μεθυστική ευωδία με παρέσυρε. «Δε βάζεις κι εσύ καμιά φασίνα μη σε φάνε οι αράχνες και οι κατσαρίδες;», σκέφτηκα. Όπερ και εγένετο. Εβαλα γρήγορα γρήγορα μια σκούπα, πέρασα και ένα χέρι με τη σφουγγαρίστρα – δεν είμαστε και για πολλά – και μετά κοίταξα διερευνητικά το χώρο γιατί έπρεπε να βρω να κάνω κάτι μέχρι να στεγνώσει.
Το μάτι μου έπεσε πάνω στο βουνό με τα περιοδικά που σχηματίστηκε πάνω στο γραφείο μου έπειτα από τις ανασκαφές στα παλιά αρχεία και τις αποθήκες των συλλεκτών που με βοήθησαν για να μαζέψω υλικό για το περιοδικό, τους οποίους θα ευχαριστήσω σε άλλο κείμενο.
Σκέφτηκα να τα τακτοποιήσω για να μπορώ να τα επεξεργάζομαι όποτε θέλω να ανατρέξω σε κάποια πληροφορία. Είπα να τα βάλω σε χρονολογική σειρά. Μου πήρε λίγη ώρα να τα μοιράσω αρχικά σε μήνες πριν πάω στις χρονολογίες. Και τότε, η τύχη με οδήγησε στο τεύχος που στάθηκε αφορμή για να σας ταλαιπωρήσω με τη φλυαρία μου!
«Τρίποντο, τεύχος 255, 28 Σεπτεμβρίου 1993, δρχ 500»! Τρελάθηκα! «Ω, ρε μάγκα μου! Το τεύχος αυτό κυκλοφόρησε ακριβώς 20 χρόνια πριν!». Το πήρα στα χέρια μου και άρχισα να το ξεφυλλίζω. Και μαζί του μεταφέρθηκα νοερά 20 χρόνια πριν…
Η Ελλάδα προετοιμαζόταν για εκλογές. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν προ των πυλών της αποχώρησης με το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου να είναι έτοιμο να αναλάβει ξανά την εξουσία. Το νόμισμά μας ήταν προφανώς οι παλιές καλές δραχμούλες. Την ίδια χρονιά είχαν καταργηθεί τα κέρματα της μιας και των δύο δραχμών, αλλά και το μεγάλο 20ρικο, που αν θυμάμαι καλά, είχε τη μορφή του Περικλή. Το σουβλάκι έκανε μεταξύ 80-100 δραχμών, ενώ για να παίξεις ένα παιχνίδι στα ουφάκια, έπρεπε πλέον να ρίξεις πενηντάρικο. Στην τηλεόραση ξεκινούσε η πρώτη σεζόν των «ΜΕΝ και ΔΕΝ», ξεκινούσε τη λειτουργία του ο «ΣΚΑΪ» και λίγους μήνες μετά θα ακολουθούσε και το «Star». Α! Και δύο μήνες μετά ο Μιχαλολιάκος θα ίδρυε το κόμμα της Χρυσής Αυγής που, από διαβολική σύμπτωση την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές κηρύχθηκε επισήμως εγκληματική οργάνωση και παρακολουθώ στην τηλεόραση ένα ένα τα στελέχη της να συλλαμβάνονται.
Εγώ πήγαινα γυμνάσιο, πρέπει να ήταν η χειρότερη μαθητική χρονιά μου, είχα αυτό το ελεεινό μουστακάκι της εφηβείας και όλοι με κορόιδευαν, μόλις είχα σταματήσει τον αθλητισμό γιατί με τα ματομπούκαλα που φορούσα δε μπορούσα να τρέξω και γενικά η μόνη πραγματική διασκέδαση που είχα ήταν να πηγαίνω με τον συμμαθητή μου Γιάννη Κ. στο σπίτι του για να παίζουμε Megadrive!
Και στο μπάσκετ; Μέσα από τις σελίδες του «Τριπόντου» που ανακάλυψα, ταξίδεψα και πάλι με τους παιδικούς μου ήρωες. Μόλις είχε ολοκληρωθεί η τέταρτη αγωνιστική του πρωταθλήματος, ο Πανιώνιος ήταν πρώτος και αήττητος μαζί με Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, Περιστέρι και ΠΑΟΚ, οι μουρμούρες για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό έκαναν να ακουστεί για πρώτη φορά το σύνθημα «Παύλο Θεέ, πάρε την ΠΑΕ», ο Συρίγος τα έχωνε από τότε στο Γιαννάκη στο editorialτου τεύχους, ενώ ο τότε πρόεδρος της ΑΕΚ Μάκης Ψωμιάδης αναστάτωνε τον ελληνικό αθλητισμό έπειτα από την ποινή στέρησης της φιλάθλου ιδιότητος που του είχε επιβληθεί για δέκα χρόνια (!).
Από παίκτες; Παικταράδες! Όρεξη να έχεις να θυμάσαι! Όντι Νόρις και Μπέρλγουορντ στο Περιστέρι, Τσίβιους στη Δάφνη, Ζάρκο και Τάρπλεϊ στον Ολυμπιακό, Μπέρι και Σάβιτς στον ΠΑΟΚ, ο αγαπημένος μου Γιούρι Ζντοβντς και ο Ντόναλντσον στον Ηρακλή, το εκπληκτικό δίδυμο Χένρι Τέρνερ – Έντι Στόουκς στον Πανιώνιο, ο Σοκ, ο Κούουσμα, ο Βολκόφ στον Παναθηναϊκό, ο Σέλερς στην Πάτρα, ο Ραντούλοβιτς στον Άρη, ο Ουίγκινς στο Μίλωνα, ο Τσίτουμ στη Λάρισα. Ποιον να πρωτοθυμηθεί κανείς!
Κι από Έλληνες; Το πρωτάθλημα ήταν γεμάτο από ομάδες και παίκτες που άφησαν τη δική τους ιστορία. Φάνης και Χρήστος, Μποσγανάς, Γιαννάκης, Μπρούγος στην πλατεία, Κορωνιός, Πεδουλάκης, Μακαράς στα Δυτικά προάστια, Κατσικάρης, Ποδαράς στη Ν. Φιλαδέλφεια, Μπακατσιάς, Φασούλας, Λημνιάτης, Σιγάλας στο Λιμάνι, Κακιούσης, Σταυρόπουλος, Κούβελας, Παπαδόπουλος στον «Γηραιό», Γαλακτερός, Κόρφας, Μπαλογιάννης, Μπουντούρης στο Δικέφαλο του Βορρά, Γκάλης, Παταβούκας, Μυριούνης στο «τριφύλλι», Αγγελίδης, Λιαδέλης, Γάσπαρης, Βουρτζούμης στον μεγάλο Άρη. Αλλά και στις μικρές ομάδες, παίκτες με τη δική τους ιστορία και σημασία στο ελληνικό μπάσκετ. Τζαλαλής (ένας μικρός ήρωας), Ελληνιάδης στο Παγκράτι, Μολφέτας στον Απόλλωνα Πάτρας, Σιούτης στο Μίλωνα, Δεμέναγας στη Δάφνη, Αποσκίτης, Σκαραφίγκας στον Παπάγου.
Και άλλα πολλά θυμηθήκαμε. Ο Γκάλης να δηλώνει ότι ο Ίβκοβιτς δεν τον ήθελε για παίκτη στον ΠΑΟΚ, ο Φασούλας να αποκαλύπτει πως αγαπημένα του τραγούδια είναι τα… κλέφτικα, ο Σακίλ Ο Νιλ να ποζάρει με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδος σε φωτογράφισή του για την γαλλική «Equipe», ο «Γκρισίνο» του παγκοσμίου μπάσκετ, ο γίγαντας Γκιόρκι Μουρεσάν (είχε ύψος 2,30 ο αθεόφοβος!!) έκανε το μεγάλο βήμα για το ΝΒΑ, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος ήταν υποψήφιος στις επικείμενες εκλογές με το ΠΑΣΟΚ στη Β’ Αθήνας – από το ’93 μέχρι και το ’96 ήταν γενικός γραμματέας αθλητισμού – ενώ ο Τζόε Ντουμάρς των Φοίνιξ Σανς τιμωρούταν με αποκλεισμό ενός έτους για χρήση ναρκωτικών.
Πόσα χρόνια γυρίσαμε πίσω! Εγώ σίγουρα, εσείς;
Για την ιστορία, παρακάτω δείτε το εξώφυλλο εκείνου του τεύχους…
* Αν θέλετε να επικοινωνησετε με τον Retromaniac, θα τον βρείτε στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. (με θέμα «Retromaniac»
