Το μπάσκετ όπως το παίζουμε στη γειτονιά μας - agapotobasket
Το μπάσκετ όπως το παίζουμε στη γειτονιά μας
Το γυμναστήριο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας τους καθώς δεν είναι μόνο "χώρος εργασίας" αλλά και χόμπι για τον Ραφαήλ Πεταλά. Γεννημένος το 1995 βρίσκεται στο άθλημα του μπάσκετ από 5 χρονών και πως να μην είναι από τόσο μικρός στα παρκέ όταν πρόκειται για οικογενειακή υπόθεση (οι γονείς του, βιολογικοί και ανάδοχοι, υπήρξαν στο χώρο).
Το φετινό μεταγραφικό καλοκαίρι αποτέλεσε μια από τις πιο ηχηρές μετακινήσεις στο χώρο του γυναικείου.
Αναπάντεχα μαγικό εξελίχθηκε το φετινό καλοκαίρι για την Εθνική ομάδα των γυναικών.
Πρόκειται για την Εθνική ομάδα που είναι ίσως η πιο άγνωστη από όλες και όμως τα τελευταία δυο χρόνια κάνει τη μεγαλύτερη "φασαρία" από όλες.
Η πρώτη επαγγελματική γυναικεία ομάδα 3on3 στην Ελλάδα είναι γεγονός. Δώρα Παντέλη, Κατερίνα Σπαθάρου, Άρτεμις Σπανού και Ναυσικά Σταυρίδου "δεν καταλαβαίνουν" και αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους.
Τη σεζόν που ολοκληρώθηκε οδήγησε μαζί με τις συμπαίκτριες της τον Αθηναϊκό στον τελικό του πρωταθλήματος και φέτος επιστρέφει στον Ολυμπιακό για να κάνει το πρώτο της Ευρωπαϊκό ταξίδι.
Φεύγοντας από την Ελλάδα πριν από επτά χρόνια για να βρεθεί στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ώστε να συνδυάσει σπουδές και μπάσκετ είχε προλάβει να αφήσει αρκετές υποσχέσεις για το μέλλον της.
Από τα "πιτς" του αγώνα αντοχής των προκριματικών σε ρόλο "μαέστρου" στον αγώνα ταχύτητας της τελικής φάσης του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2017 η Αγγελική Νικολοπούλου δήλωσε παρούσα με τον πλέον εμφατικό τρόπο.
Η χημεία είναι πολύ σημαντική για τη σωστή λειτουργία ενός συνόλου. Ο Άγγελος Τσίκληρας μπορεί να προστέθηκε τελευταίος στο προπονητικό τιμ της Εθνικής Γυναικών αλλά αποτέλεσε αναπόσπαστο μέρος του παζλ εκείνου του οποίου τα κομμάτια συνέθεσαν την εικόνα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στην κορυφαία τετράδα της Ευρώπης.
Έτοιμη για την μεγάλη επιστροφή της μετά από μια χρονιά γεμάτη ατυχίες και δύσκολες καταστάσεις, είναι η Κατερίνα Σπαθάρου, η οποία φορτίζει μπαταρίες και για άλλα πολύ ενδιαφέροντα σχέδια εντός και εκτός παρκέ.
Όλα μπορούν να συμβούν αρκεί να πιστέψεις σε αυτό που θες να πετύχεις. Στον αθλητισμό τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Πόσο μάλλον όταν δεν είσαι μόνος σου σε αυτή την προσπάθεια.
Το όνομα της είναι συνδεδεμένο με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του μπάσκετ των γυναικών σε συλλογικό επίπεδο. Πλέον έχει συνδεθεί και με τις πιο ιστορικές του Φάρου καθώς η Ζωή Κεχαγιά ήταν αυτή που τον πήρε από το χέρι και τον οδήγησε στην Α1 για πρώτη φορά στην ιστορία του. Έτσι, μετά την περσινή της απόφαση να αγωνιστεί στην Α2 κάτι που ξάφνιασε και αιφνιδίασε πολλούς, επιστρέφει στη μεγάλη κατηγορία έτοιμη για νέες προκλήσεις.
Είναι από τις "πρωτάρες" σε επίπεδο εθνικής Γυναικών και έρχεται με μεγάλη αγωνιστική φόρα από την άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Μια μετακόμιση ήταν η αφορμή να μπει το μπάσκετ στη ζωή της και πλέον μόνο η δημιουργία της δικιάς της οικογένειας (είναι πολύ μικρή ακόμα) θα είναι ο λόγος να βάλει το αγαπημένο της άθλημα σε δεύτερη μοίρα.
Το περασμένο καλοκαίρι πήρε την απόφαση μετά από αρκετά χρόνια να αφήσει την Αθήνα για τα μάτια της πανέμορφης, είναι η αλήθεια, Θεσσαλονίκης.
Μπορεί η ζωή, η ατυχία ή όπως θέλει ο καθένας να το χαρακτηρίσει να τα έφερε έτσι ώστε η αγωνιστική σεζόν για τη Ναυσικά Σταυρίδου να τελείωσε νωρίτερα από ότι για τους υπόλοιπους ωστόσο αυτό δεν την άφησε για πολύ μακριά από τα παρκέ.
Το περσινό καλοκαίρι τη βρήκε να μετακομίζει από τη Θεσσαλονίκη στην Κεφαλλονιά για επαγγελματικούς λόγους ενώ μπασκετικά η διαδρομή ήταν από τον ΠΑΟΚ στη Νίκη Λευκάδας επιστρέφοντας σε γνώριμα λημέρια (είχε αγωνιστεί στη Νίκη τη διετία 2010-2012).
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η περιφέρεια φωνάζει παρούσα και αυτό γίνεται μέσα από τη Νίκη Λευκάδας η οποία απέδειξε με τις εμφανίσεις της μέχρι σήμερα στη φετινή σεζόν ότι η περσινή πορεία της δεν ήταν πυροτέχνημα.
Η ομάδα του Παναθλητικού ήρθε από την Α2 και έκανε αμέσως αισθητή την παρουσία της στα παρκέ της Α1 καθώς με τη μέχρι τώρα πορεία της είναι η καλύτερη ομάδα της Θεσσαλονίκης σε ένα πρωτάθλημα άκρως ανταγωνιστικό και με έντονο ενδιαφέρον.
Με την εμπειρία του εξωτερικού και την ωριμότητα των 33 χρόνων για την Κατερίνα Σωτηρίου αρκεί μια αναδρομή 20 και πλέον χρόνων πίσω, εκεί που πρωτοπάτησε σε παρκέ για να συνειδητοποιήσει ότι αυτό που χρειάζεται το μπάσκετ για να πάει μπροστά είναι ό,τι είχε την τύχη να συναντήσει στο κλειστό γήπεδο του Ζωγράφου όπου έκανε τα πρώτα της βήματα στο χώρο: ένα δάσκαλο παιδαγωγό, αλλά και γενικότερα ανθρώπους με μεράκι και αγάπη τόσο για το άθλημα όσο και για τον άνθρωπο-παίκτη.
